Floating Market (?)

Al om negen uur stappen we bij Tom in. Hij brengt ons dit keer naar The Floating Market, jawel, we zijn gezwicht voor iets vreselijk toeristisch. Komt vast door de jetlag, concluderen we, maar het voelt wel okay. Met gezwinde spoed brengt hij ons weg. Het blijkt wel een heel heel eind rijden, we worden er helemaal een beetje ongerust van. Klaarblijkelijk ligt die Market helemaal aan het andere eind van de stad. Ja, het is erg ver weg, bevestigt Tom en geeft nog eens een stevig poepie gas. We koersen door prachtige zoutwinningsgebieden, kijken ons ogen uit. Dan ineens word ik onwel door al dat gecross en waarschijnlijk spelen mijn jetlag en een nog steeds niet opgeloste bijholteontsteking mij parten. Ik word misselijk! Stop please, Tom, I have to throw up, piep ik. Hij snapt het niet direct, rijdt door maar de schat zoekt wel meteen een zakje aspirines voor me. Nee nee, zegt Ruut, stop alsjeblieft even, ze moet overgeven. Met gierende remmen stopt hij en ik spring uit de auto. Bibberig sta ik aan de kant te zuchten maar ineens overvalt me een prachtig gevoel: ik sta hier in de tropen! Om me heen niets dan metershoge palmbomen, de kokosnoten liggen overal! Ik hoor tropische vogels roepen: Kiwoe Kiwoe! Voel de warmte, de zon die door de nevelige lucht prikt. Van weeromstuit vergeet ik dat ik over moet geven, haal nog eens een paar keer heel diep adem en stap lachend weer in de taxi. De mannen zijn blij, 't vrouwtje is niet ziek. Wacht, zegt Tom en hij stapt uit, loopt naar de laadbak en haalt er een fles vers water voor me uit. Wat lief! Take your pills, lady, they are very good. Take two of them, you are a big lady, so you need two. Okay Tom! We rijden door en ik voel me binnen een paar minuten opgeknapt! Dit zijn wonderpillen! Bij de Floatingmarket zet hij ons af en gaat zelf lekker rieleksen in de schaduw. Wij kopen een ticket dat wel heel erg duur is, krijgen een kokosnoot met rietje erin, stappen in de boot en scheuren het water over. Nou, denken wij onderweg, nou, is this all. Ik bedoel: het varen is heerlijk, het is ontzettend leuk om langs al die huizen op palen te koersen en te kijken hoe de tuintjes her en der zijn ingericht, hoe de mensen leven. Maar op die commerciele toestanden op de market zelf zitten wij echt niet te wachten. Onze boatsman vaart steeds weer naar boten waar lieftallige dames ons allerhande rommeltjes aan proberen te smeren. We doen very very Dutch, kopen helemaal niks! Wel genieten we van de schoonheid van een Bhoeddistische tempel, schieten er mooie plaatjes en geven wat geld aan een monnik. Binnen een uur zijn we weer terug en stappen weer in bij Tom die ons terugbrengt naar onze wijk. Daar moeten we eerst nog even langs de tailor. We hebben het er maar druk mee. De kleding voor Ruut is bijna klaar, alleen nog even passen voor de laatste details. Het is wonderschoon geworden, we zijn echt onder de indruk. Wat de hoofdtailor ertoe aanzet ons te verleiden om nog maar een pak te laten maken. Helaas voor hem, het lukt hem niet. We hebben overigens nog een mooi gesprek met een van de tailors. De jongeman is Birmees en werkt in Bangkok. We hebben het over de politieke situatie in zijn land. We spreken onze hoop uit dat op korte termijn alles verbetert. Hij hoopt dat hij over een jaar of vier weer terug kan keren naar Birma. Wij op onze beurt vertellen over onze kinderen, onze twee faraway-zoons. Altijd mooi, zulke gesprekken. We spreken met de hoofdtailor af dat de kleding van Ruut wordt bezorgd bij het hotel als wij over een paar weken weer naar huis gaan. Goed geregeld. Tom brengt ons terug naar ons hotel en we nemen afscheid van de beste man.

's Middags en 's avonds kuieren we lekker door onze wijk, eten een hapje, genieten van de drukte van de stad. Ruut koopt een korte broek, hopla, die pas je gewoon midden op straat. Ik koop CD's met Hindu-muziek, vlakbij de Indiase tempel staat een stal met zulke verleidelijke muziek, ik kan het weer eens niet weerstaan. Die Indiase Tempel ziet er overigens prachtig uit. Misschien brengen we er op de terugweg nog een bezoekje aan, spreken we af. Eenmaal terug in het hotel duiken we het zwembad in. Die is gevestigd op het dakterras op 19 hoog. Het voelt heerlijk, om in die lome warmte zo high in the sky te zwemmen. Het uitzicht is weergaloos! Daarna proberen we te slapen, maar door de warmte valt het nog niet mee om in te slapen. Geeft niks, het is mooi om daar te liggen en te luisteren naar de geluiden van die wereldstad onder ons.