brommeren door de jungle/shoppen in Bangkok

2 maart 2012 - Bangkok, Thailand

Toch nog een laatste logje, er zitten nog een paar verhaaltjes in mijn hoofd. Voordat ik die opschrijf, wil ik nog wat kwijt over Thailand als vakantieland. Wij vonden het er helemaal pietje prima. Je kunt er op allerlei manieren reizen, alles is goed georganiseerd. Wij kozen voor het reizen per vliegtuig, ook vanwege de beperkte tijd die we hadden. Heb je meer tijd, dan reis je misschien net zo goed per trein of bus (veel goedkoper ook) en als je naar de eilanden gaat, lekker relaxed per boot. Overal is internet, zowel in de internetcafe's als in de hotels en resorts maar ook in cafe's en restaurants (free wifi). Dat maakt het heel makkelijk om je reizen te regelen. Doe je gewoon achter de pc of zoals wij vaak, in je kamer op je Ipad. Het vervoer is, vinden wij, heel klantgericht georganiseerd. Ook het onderdak, de hotels, resorts, guesthouses, vonden wij goed. Als je weinig uit wilt geven, prima, dan krijg je een eenvoudige kamer met weinig extra's. En weinig is echt weinig, want zo'n kamer kost je hooguit vijf euro (wij hadden er zelfs een van 2,50). Wil je op luxe, dan kan dat ook. Wij hadden het geluk dat er een VIP-room vrij was voor drie nachten in de River Corner in Pai. Die kregen we voor de helft van de prijs, nog geen 75 euro per nacht. Zo'n kamer is in West-Europa onbetaalbaar. We vonden het een heel klein beetje genant, al die luxe (we hadden een aparte kamer met een jacuzzi ter grootte van een klein zwembad), maar genoten met volle teugen. De Thai zijn volledig gewend aan toeristen, verdienen een leuke boterham aan ons, zijn gastvrij en heerlijk relaxed. En oh ja, voor ik het vergeet: die massages! Wat een genot! Wat doen ze dat toch goed! Van het sex-toerisme hebben wij niks gemerkt. Wel vrij veel west-europese heren op leeftijd hand in hand zien lopen met mooie Thaise jongere dames, maar ach... Vrij veel oudere West-europese heren alleen rond zien lopen ook. Zelfs nog aan tafel gezeten met twee heel aardige Duitse mannen van rond de zestig die hier met hun Thaise ladies (twee zussen) op familiebezoek waren. Helemaal happy waren ze met elkaar. Mooi toch? Maar dan nu nog een paar laatste verhaaltjes, verhaaltjes die ik toch nog even kwijt wilde.

Woensdagochtend knorren we op de scooter het dorp uit. We hebben zin in een ritje en willen foto's maken. Al snel, we zijn nog maar net het dorp uit, blijkt het wegennet hier beperkt, we kunnen linksaf of we kunnen rechtsaf de bergen in richting de Noord Oost-kant. We kennen die weg want zijn er met de taxi (een kloeke fourwheeldrive) door heen gereden op weg naar het resort. Niet echt een makkelijk te berijden parcours, eerder een rivierbedding vol kuilen, enorme steiltes en afdalingen. Wel prachtig, want: omringd door jungle, stil, sereen, geheimzinnig en woest. We slaan linksaf, zien een bord met daarop: beschermd natuurgebied. Ietsje verderop: watervallen. Mooi, denken we, dat wordt interessant. En we knorren door, alhoewel we inmiddels bemerken dat deze weg in niets verschilt van die andere weg. Ook dit is een rivierbedding, vol steile klimmen en afdalingen. We genieten ondanks het geploeter af en toe. Ik moet soms afstappen, zodat Ruut heel voorzichtig naar beneden kan schuiven. Ook hier jungle om ons heen en in de verte zien we de zee. Een prachtig gezicht. Bij een van de watervallen stappen we af, parkeren de moped en lopen het bos in. De waterval is niet bijzonder hoog of imponerend, maar bestaat uit een aantal watervalletjes uitmondend in een melkerig blauwwit watertje, waaraan een boom als uit een sprookjesboek staat. Een eeuwenoude boom is het met een gedraaide stam en wortels als heksenhanden. De puntige vingers vinden hun houvast in de zanderige bodem. De grote rotsen, het klaterende water, de tropische vogelgeluiden, de grote vlinders..... We zitten, kijken, lopen, maken foto's en zijn stil.  Daarna rijden we verder en begrijpen inmiddels helemaal waarom hier geen andere scooters rijden. Dit is een gebied voor fourwheeldrives of motors. Als de klim te steil en te wild wordt, moeten we echt terugkeren, de weg is voor ons niet meer begaanbaar. Met spijt in ons lijf verlaten we dit bijzondere gebied. Langs de weg vinden we een food/drinks-stal, althans, het zijn een paar huizen en in de tuin staat - onder een rieten afdak - een grote koelvitrine vol heerlijk koud drinken. We gaan met onze drankjes onder een ander afdak zitten, in feite bevinden we ons in de tuin van de vrouw des huizes. De kippen scharrelen om ons heen. De buurvrouw komt gezellig bij ons zitten, nee liggen, want ze vlijt zichzelf op de hangmat naast ons zitje en gaat wat met de gastvrouw kletsen. We genieten. Af en toe praten de twee beo's in de voliere naast ons. Een puppie van hooguit acht weken laat zich door ons vertroetelen..... het leven is goed hier op Koh Phangan.

Eenmaal terug op ons resort concluderen we wel dat het hier best afgelegen is voor toeristen. Zonder auto kom je niet ver. Je hebt het Havana en de baai, het dorpje erbij en als je weg wilt, stuit je op de twee wegen die wel heel veel van de stuurkunsten vragen. De andere kant van het eiland is voor brommer-toerders als wij op de langere termijn toch leuker, alhoewel we de rit van vanochtend niet gemist hadden willen hebben. En het Havana is een geweldig verblijf. We genieten die middag nog van zon, zee en zwembad, eten 's avonds aan het strand (heerlijk kip van de BBQ, kip zoals kip hoort te smaken) en duiken vroeg ons bed in. De volgende ochtend om zes uur vertrekken we met de minibus, stappen op de Catamaran en varen terug naar Koh Samui. Daar worden we overgepakt door ander vervoer, allemaal echt heel goed geregeld hier. De receptioniste van het Havana had dat voor ons gedaan en we danken haar nogmaals op afstand. Op het vliegveld is het weer een waar genoegen: wat een relaxte sfeer en wat is het er mooi ingericht. Je zou er gewoon niet weg willen. Allemaal mooie rieten banken en stoelen, prachtige lampen, zelfs de toiletten zijn een lust voor het oog. En grappig: je wordt in een soort open toeristentreintje naar het vliegtuig vervoerd.

Eenmaal in Bangkok gaan we lekker los nu het nog kan. We gaan shoppen! Onze koffers laten we achter op het vliegveld, netjes opgeborgen in een magazijn. Die halen we vanavond weer op. De taxi brengt ons naar The Indian Temple op Si Lom Road in het business centre. De wijk waar we begin van de vakantie ook waren. Eerst eten we lekkere hapjes bij de stalletjes aan de weg, daarna duiken we de warme drukke stad in en we kopen. Zijden beddengoed, een zijden jasje, cadeautjes voor het thuisfront, een koffer.... we drinken sapjes, en smoothies van vers fruit, hete thee. Eind van de middag tuktukken we naar Tom the tailor. Daar halen we het pak en de overhemden van Ruut op. Helemaal tiptop in orde, die kleding. Hoeveel mooie pakken laat je volgende keer maken? vraagt Tom. En jij, hoeveel mooie jurken?  Een tailor houdt netjes voor ons een taxi aan - wat een service - want we gaan nog even een uurtje of wat China Town in. Daar is het druk, levendig en bruisend als altijd. We voelen meteen the Chinese vibes, zeggen we tegen elkaar. In een grote overdekte markt (eerder een aaneenschakeling van steegjes) kijken we onze ogen uit op alle handel. Kiosken vol stoffen, accesoires, verpakkingen. Ik bezoek een kiosk die uitsluitend namaakbloemetjes, sierlinten en papieren cadeaudoosjes verkoopt. Voor mij de hemel op aarde als dochter van een voormalig verkoper van dergelijke spullen. Zo rond zessen sluiten de winkels en wordt het ineens wel heel warm en een beetje stinkerig. Al het afval is aan de weg gezet en als we een heel grote dikke rat vlak voor mijn voeten weg zien schieten, vinden we het genoeg. We zijn er moe van en laten ons terugbrengen naar het vliegveld. Daar gaat het nog bijna niet goed, want door de werkelijk waar enorme rij voor de paspoortcontrole (echt, niet gelogen, de rij moet een kleine zeven honderd meter lang zijn, er staan honderden mensen in) missen we haast ons vliegtuig. Na de controles worden we aangesproken door iemand van the airport: we worden gezocht en zijn al meerdere malen omgeroepen. Hurry, please, zegt hij, they are waiting for you but the leave in less than five minutes. Als gekken rennen we door de oververhitte vertrekhallen. Dit is dus niet leuk! Ik bezwijk bijna onderweg door de hitte. Hevig bezweet en helemaal duizelig springen we in het vliegtuig. Just in time, twee minuten voor half een. De deuren sluiten, de piloot start de motoren en we rijden weg. Op naar de startbaan. Wij krijgen een groot glas ijskoud water van de stewardessen. Klokslag half een in de nacht verlaten we warm Bangkok. Terwijl we van ons koude water drinken, kijken we neer op die grote bruisende stad! And up we go! Op naar huis, naar Nederland, waar het gelukkig alweer een beetje lente is.

 

1 Reactie

  1. marjon:
    3 maart 2012
    wederom............bedankt voor je mooie verhalen, het was weer een genot om te lezen!!!